KOŁA ŻYWEGO RÓŻAŃCA
w Parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Augustowie

Różaniec – pochodzi od łacińskiego słowa rosarium, oznaczającego wieniec z róż.

     Sama róża jest jednym z kwiatów symbolizujących Dziewicę Maryję. Nazwa różańca wywodzi się ze średniowiecza. Odmawianie modlitwy różańcowej porównywano do ofiarowania Maryi wieńca ze 150 róż. Inne nazwy różańca: Psałterz maryjny, Pozdrowienia.
     Poprawne odmawianie różańca oznacza odmawianie modlitwy oraz medytację w tym samym czasie. Dzięki temu odmawianie różańca jest tak wspaniałym przeżyciem duchowym! Każda z tajemnic różańca koncentruje się na jednym ważnym wydarzeniu z życia Jezusa Chrystusa i jego Matki Maryi. To swego rodzaju streszczenie Ewangelii składające się z czterech części: Tajemnic Radosnych, Tajemnic Światła, Tajemnic Bolesnych i Tajemnic Chwalebnych.

Tajemnice powinno się odmawiać następująco:

RADOSNE – w poniedziałki i soboty,

ŚWIATŁA – w czwartki,

BOLESNE – we wtorki i piątki,

CHWALEBNE – w środy i niedziele.

     Nazwa Różańca, jak wspomnieliśmy, wywodzi się ze średniowiecza. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie  dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, symbolizowały one różne cechy. Często też ofiarowywano kwiaty Bogu i ukochanym  osobom. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem.
     Za ojca Różańca Świętego uważa się św. Dominika (1170-1221), któremu miała się objawić Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie.
     Różaniec był dla św. Dominika skuteczną bronią w walce z herezją albigensów*. Legenda głosi, że to właśnie w czasie jednej z jego wypraw, w trakcie której  zwalczał tę herezję, zrodziła się modlitwa różańcowa. Gdy pomimo postów i modlitw posługa św. Dominika nie przynosiła owoców, wówczas objawiła się Matka Boża i poleciła Dominikowi, by nie tylko głosił kazania, lecz by połączył je z odmawianiem tzw. Psałterza Maryi, czyli 150 Zdrowaś Maryjo i 15 Ojcze nasz. Od tej pory św. Dominik przeplatał swoje nauki modlitwą różańcową, w której rozważał wraz ze słuchaczami treści zawarte w głoszonych naukach. Nie był jednak to różaniec w obecnej formie…
     Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV dzięki dominikaninowi Alamusowi a la Roche (1428-1475). On ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą „Ojcze nasz”. Dla rozpowszechniania tej modlitwy założył pierwsze bractwo różańcowe. Dzięki zakonowi dominikańskiemu modlitwa różańcowa już w XV wieku stała się znana w całym Kościele.
     Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799–1862) w Lyonie w roku 1826. „Najważniejszą i najtrudniejszą rzeczą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później «żywymi różami». Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec.Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Kaznodziejskiego, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do wielkiej historycznej dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Wkrótce papież Grzegorz XVI wydał ‚breve’ aprobujące stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie.

     Obecnie Żywy Różaniec istnieje prawie w każdej parafii. Parafialna wspólnota Żywego Różańca jest jednostką autonomiczną, tzn. wspólnoty parafialne nie  łączą się w struktury ogólnokrajowe, czy światowe. W Polsce obowiązuje Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez ojca Szymona Niezgodę OP w roku 1977 dla uczczenia stulecia objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, zatwierdzony przez Prymasa Polski, Stefana kardynała Wyszyńskiego (można się z nim zapoznać m.in. na stronie: http://www.rozaniec.dominikanie.pl/003.html ).
     Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:

– w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
– Narodzenia Pana Jezusa (25.XII),
– Ofiarowania Pańskiego (2.II),
– Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25.III),
– Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),
– Wniebowzięcia Matki Bożej (15.VIII),
– w święto Królowej Różańca świętego (7.X),
– oraz Niepokalanego Poczęcia Maryi (8.XII)[iii].

Obowiązki członków Żywego Różańca:

1. Wprowadzenie do Wspólnoty Żywego Różańca dokonuje się przez wpisanie wstępującego do Parafialnej Księgi Żywego Różańca;
2. Codzienne odmawianie jednej tajemnicy Różańca św. (tzn. l Ojcze nasz i 10 Zdrowaś Maryjo) połączone z rozważaniem przydzielonej na dany miesiąc Tajemnicy;
3. Uczestniczenie w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych, połączonych ze Mszą św. w intencji żyjących i zmarłych członków Żywego Różańca i zmianą
Tajemnic Różańcowych;
4. Częsty udział w życiu sakramentalnym oraz pogłębianie swojej wiary i wiedzy religijnej;
5. Szerzenie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską oraz odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła;
6. W miarę możliwości wspomaganie ubogich oraz udział w pogrzebach zmarłych członków Wspólnoty Różańcowej.

     W roku 2002 Papież Jan Paweł II rozszerzył dotychczasowy Różaniec o jeszcze jedną część –tajemnice światła, mówiące o życiu publicznym Pana Jezusa. W swoim Liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae napisał:

„Aby rozwinąć chrystologiczny wymiar różańca, stosowne byłoby uzupełnienie, które (…) pozwoliłoby objąć także tajemnice życia publicznego Chrystusa między chrztem w Jordanie a męką. (…) To w latach życia publicznego misterium Chrystusa objawia się ze specjalnego tytułu jako tajemnica światła: (J 9,5)” [iv].

      To uzupełnienie z pewnością ubogaca i pogłębia naszą kontemplację tajemnic życia Jezusa Chrystusa i Jego Matki Maryi!

KOŁA ŻYWEGO RÓŻAŃCA działające w naszej Parafii:

KOŁA ŻYWEGO RÓŻAŃCA ŻEŃSKIE:  KRK spotykają się w I Środy Miesiąca od godz. 17⁰⁰

KOŁA ŻYWEGO RÓŻAŃCA MĘSKIE:  KRK spotykają się w I Sobota Miesiąca od godz. 17⁰⁰

KOŁA ŻYWEGO RÓŻAŃCA RODZINNE: